گردشگری را باید محصول يك اقتصاد شكوفا دانست نه عامل آن.
این موضوعی است که زنده یاد دكتر فريبرز رييسدانا، تحليلگر اقتصاد سياسي، در گفتوگوي اختصاصي با ماهنامه سفر مطرح کرد.
گردشگری پابهپاي رشد و توسعه اقتصادي بايد جلو برود.
بهويژه كشوري مثل ايران كه ظرفيتهاي آن هم به لحاظ طبيعي هم تاريخي قابل توجه است.
به باور دکتر رییسدانا در گردشگری اغراق نكردن بهترين سياست است.
ولي اينكه اين اندیشه را داشته باشيم كه گردشگری موتور رشد است به مثابه همان اشتباهي است كه ساليان سال ساختمانسازيهاي اشتباه را در شهرها توجيه ميكرد.
اسب را به دنبال درشكه نبنديم.
اينها خود، محصول رشد هستند و تا حدي هم پابهپاي هم هستند.
ده كشور بزرگي كه منافع و شمار زيادي گردشگر را دارند كشورهايي هستند كه به لحاظ اقتصادي پيشرفتهاند و گردشگری در بستر آن رشد کرده است.
به گفته این اقتصاددان، طی سالیان گذشته نيازهاي گردشگران و ضرورتهايي كه آن گردشگران داشتند طرف توجه قرار نگرفته است.
بدبيني زيادي نسبت به گردشگران خارجي وجود دارد، مواردي چون ضرب و شتم ،جاسوس تلقي كردن، رفتارهاي نامناسب مانند فروختن جنسهاي گران و تقلبي كه نشانه ي فقر فرهنگي در برخورد با گردشگران خارجي است عواملی بازدارنده هستند که باید مدیریت شوند.
همه اين موارد شاهد بر اين ماجراست كه به نيازهاي گردشگران توجه نشده است.
جای خالی راهبرد اقتصاد سیاسی در گردشگری
دکتر رییسدانا برنامههای گردشگري در ایران را فاقد راهبری مشخص در اقتصاد سیاسی میداند و میگوید:
تعداد گردشگران ما در سال 97، 7 ميليون 65 هزار نفر بوده كمتر از ده ميليارد درامد ايجاد كرده اند.
بايد يادمان باشد كه بخش زيادي از اين گردشگران زائران هستند كه از عراق ميآيند.
در گذشته از سوريه ميآمدند زائران شيعه هستند به مقصد مشهد مي آيند
همان طور كه سالانه 18-20 ميليون مسافر داخلي امام رضا داريم.
در مقابل 11.31 ميليون دلار در بيرون خرج ميكنيم يعني هر گردشگرمان 1500 دلار خرج ميكند گردشگر خروجي در واقع چيزي حدود گردشگر ورودي است اما مقدار سرانهشان بيشتر است.
متن کامل این گفتوگو را در شماره ۷۹ ماهنامه سفر بخوانید.
ماهنامه سفر را آنلاین سفارش دهید