حادثه‌ای که در فوریه ۲۰۲۲ در اقیانوس اطلس رخ داد، نه تنها میلیون‌ها دلار زیان مالی بر جای گذاشت، بلکه نگاه جهانی به حمل‌ونقل دریایی و امنیت بار را تغییر داد. کشتی ۶۰ هزار تنی “Felicity Ace” متعلق به شرکت ژاپنی Mitsui O.S.K، در نزدیکی جزایر آزور دچار آتش‌سوزی شد و همراه با بیش از ۴ هزار خودروی لوکس به اعماق دریا فرو رفت.
برآوردهای اولیه نشان می‌داد ارزش مستقیم خسارت بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون دلار است. خودروهایی که در این فاجعه نابود شدند، شامل مدل‌های سفارشی و نایاب برندهایی چون پورشه، بنتلی، آئودی و لامبورگینی بودند. همین امر باعث شد زنجیره تأمین جهانی خودرو، به‌ویژه در حوزه خودروهای لوکس و برقی، به لرزه بیفتد.
نخستین نشانه‌های آتش‌سوزی در خودروهای برقی با باتری‌های لیتیوم-یون مشاهده شد. این باتری‌ها در شرایط خاص، نه تنها منبع آتش بلکه عامل تشدیدکننده آن هستند. ترکیب بار احتراقی و برقی در کشتی، ریسک بزرگی ایجاد کرده بود. در حالی‌که سیستم‌های سنتی اطفای حریق برای مقابله با آتش‌سوزی‌های ناشی از باتری‌های لیتیومی ناکارآمد بودند، تلاش خدمه نیز بی‌نتیجه ماند.
با وجود تصمیم درست برای ترک کشتی و نجات جان خدمه، مدیریت بحران نتوانست راهکار مؤثری برای مهار یا نجات شناور بیابد. گزینه‌هایی چون یدک‌کشی کشتی یا تخلیه بار به دلیل شرایط اقیانوس باز عملی نبودند. همین مسئله، ضعف آشکار در طراحی سناریوهای از پیش تعیین‌شده و نبود فناوری‌های ویژه اطفای حریق باتری‌های لیتیومی را نمایان کرد.
حادثه “Felicity Ace” نقطه عطفی برای صنعت حمل‌ونقل دریایی و بیمه شد. از آن زمان به بعد، رویکردهای ایمنی و مقررات بارگیری خودروهای برقی به‌طور اساسی بازنگری شدند. ایجاد طبقه‌بندی ویژه برای بارهای الکتریکی، سخت‌گیری بیشتر در بازرسی کشتی‌ها، و تحلیل داده‌های واقعی به جای اتکا به فرضیات از جمله اصلاحات کلیدی بود.
همچنین شرکت‌های کشتی‌سازی به طراحی نسل جدید کشتی‌های Ro-Ro روی آوردند که مجهز به مخازن ایزوله برای خودروهای برقی هستند. این اقدام با هدف جلوگیری از گسترش آتش در صورت وقوع حادثه طراحی شد. صنعت بیمه نیز سیاست‌های ارزیابی ریسک را تغییر داد و پوشش‌های خاص برای حمل خودروهای برقی در نظر گرفت.
فاجعه غرق شدن “Felicity Ace” نشان داد که در عصر خودروهای برقی، پیشگیری و بازطراحی پروتکل‌های مدیریت ریسک، تنها راه جلوگیری از تکرار حوادثی با چنین ابعاد سنگین است. این رویداد تلخ درسی شد برای صنعت جهانی حمل‌ونقل که سرمایه‌گذاری در ایمنی را نباید به تأخیر انداخت.